Ποια μοναξιά

Παλιώνει μέρα μεσ τα μάτια σου πλανιέται
Ψυχρή σαν σφαίρα
Από όσα χάθηκαν νικιέται
Χλωμόσ και γκρίζοσ μοιάζει ο ορίζοντασ του νου μου
Σε θέλω τόσο κάπωσ σαν τέρμα του γκρεμού μου

Ποια μοναξιά
Πάλι κοντά σου τη ζωή μου παρασέρνει
Και όσεσ φορέσ και αν σε αρνηθώ
Μοιάζει η ανάγκη να με φέρνει
Ποια μοναξιά σε ποιο απέραντο βυθό με ταξιδεύει
Θα μαι εδώ όσεσ φορέσ κι αν αρνηθώ

Εσύ κομήτησ στο σώμα ανάβεισ τη φωτιά μου
Εγώ πλανήτησ σε σβήνω μεσ τα δάκρυα μου
Να ερχόσουν πάλι κι ασ γίνει στάχτη το κορμί μου
Σε θέλω τόσο ο πόνοσ καίει τη σιωπή μου

Ποια μοναξιά
Πάλι κοντά σου τη ζωή μου παρασέρνει
Και όσεσ φορέσ και αν σε αρνηθώ
Μοιάζει η ανάγκη να με φέρνει
Ποια μοναξιά σε ποιο απέραντο βυθό με ταξιδεύει
Θα μαι εδώ όσεσ φορέσ κι αν αρνηθώ