Velkomin í lífið, ávarpar maðr sjálfan sig
Velkomin í lífið, ávarpar maðr sjálfan sig
Illviljaðr skólkinnr hatri sínu lýsir yfir fjǫlskyldu minni
Þat slær með dauðanum ok leggr aldr
Sverð drepr, tekr Óðins eiki frá stafr
Kalt hǫgg eftir óréttlæti ok benja kolgu blágammr litar jǫrðina rauða Sárvǫndr sekkr hann ok deyr í tveggja daga miðlegg
Aldrslit vegna fleina Týs
Faðir segir okkr frá blóðhefndinni sem eltir dalar éls okkar síðan fyrir lǫngu í gǫmlu fjarðarjǫrð
Nú afflækist síðasta reipið úr lundi okkar ok rekr dauðan bróður minn burt
Naðrs ógn tók hann með sér
Þungleikinn nær mér ok ek fell ok mik dreymir
Mik dreymr sundvǫrpuðinn, ægis bróðr!
Vegna áeggjanna kaosguðsins drekki ek mér
Blóð ok Vandils jǫrmungrundar reið gera verk sín í flæðandi rytma hafsins
Allt verðr svart ok andi minn verðr þar að engu milli flóðanna
Nótt án morguns í greipum þess kalda
Fleina sævar fúrr, blóðíss!
Lyngs fiskr blóði finnar leiðina niðr í hálsins kok ok drekkir aski mínum í kǫldblautum óendanleika
Grimmilega ek berst en gefst samt upp
Fjarlægar Herjans dísir þagna yfir ǫldunum ok yfirgefa mig
Svanvegis snótir raustljótar hátt salma þruma gegnum undirheima Enginn er velkominn hér
Ek hrapa
Ek vakna ok anda
Morguninn er grár ok himins eisa sendir sína sólstafi yfir jǫtuns kalda Háls undir þjóta Austfjarða
Einungis leikr vindsins heyrist ok kraftr bǫðvar jǫkulsins
Steinar sem henda sér í hafið fram ok til baka
Ský sem dreyfast í fjǫllum
Þat er hlýtt
Vor
Líf
Himins hvél vermir er þat kemr frá hafinu ok botn skýjanna baðast í rauðum litum
Gleymdr er Yggjar báls runns sǫngr
Sverðin munu syngja annars staðar
Þungir hnífar nálgast aðra hálsa, ekki minn