Samkoma um sumar var sett á Þingeyri

Samkoma um sumar var sett á Þingeyri fyrir hanga heimþingaðar mót ok hatr
Hve fjarri guðirnir voru oss
Bræðr voru útlægir gerðir, til skóggǫngu dæmdir
Galdrs hapt arma farmr, þín svikula tunga var sigrsæl þessa myrku sumardaga
Hafa Goða varnendr eigi hegnt þér fyrir fyrirlitningarorð þín?
En vilji þinn lifir
Svo bræðr á brims lakki sigla, fylgja dýrðarkalli í hinni gǫmlu Engla ættjǫrð ok Írlandi
Eylúðrs níu brúðir fylgja þeim, skartandi hvítum kórónum, dúks bǫl bar þær með bláum skýja gráti
Dyggar Ægis dætr sem senda hríðar skær til fjarlægra stranda frægðar ok feigðar
Sundvǫrpuðir sem eru bræðr undirheima flóðs ásynju
Margir vitrir menn með lærðar tungr sǫgðu oss sǫgr af fjarlægjum ríkjum
Fólki með álnir í suðri, af gunnum fyrir fé ok vegsemd í norðri
Af lǫngum viðar Heljar sjǫtum í Lade þar sem faðir oss eitt sinn bjó
Miklum steinhúsum í suðri þar sem skildir eru gerðir úr Ægis eldi ok sverð úr leggjar íss
Samþykkjar søkkvir, linns blóði
Af framandi nykra borg langt í suðri, þar sem aðeins mistr leiðir sunda skjær á staði hunangs ok víns
Langt, langt handan hins djúpa, djúpa ríkis þessa jǫkla akrs
Fyrir ykkr, bræðr, virtust hin kǫldu jarðar skaflof Orkneya lands svo nærri, hin grýtta strǫnd svo bjóðandi
En þið dóuð, bræðr
Teknir af Hropts hyrr í bardaga ok Blóðughadda á sjó, teknir til ríkja sem verða mér ókunn á lífi
Bálеygs viðr, sævar rǫðuls, hvað mun verða um þetta hlíðþang er hafið horfið frá þеssum heimi?
Hveðrungs mær, gef þá aftr!
Hermóðr, sigðis látrs, stefnir þú niðr á við? Aldrlok eru allt sem ég skynja
Fjǫrtal er allt sem ég sé
Dauðinn hefr vafið ǫrmum sínum um Njarðar megir frá deginum sem það fæddist í þennan heim