Norðsæta gætis, herforingja Ormsins langa
Norðsæta gætis, herforingja Ormsins langa ok vígsburi margs Haddings éls, endi þar líf sitt at sjávar beinum Land-Rǫgnir hvarf at benvargs hreggjum Svǫldrs at ǫldu heimi Wendlanda
Sveinn tjúguskeggr, son Haralds blátǫnn Gorms-sonar, Óláfr sænski, son Eiríks ins sigrsæla ok Einar Hákonarson jarl at Hlǫðum hertóku Óláfs ellifu branda elga með sínum sjátigum ok steyptu vegtaugar jóts grundar tyggi niðr til Ránar dætra
Var sá hergrimmi hjarls dróttinn af úneyttum laufa társ lǫngli drukknan?
Dæla dróttins verki at br-jóta aptr ása jaðars andstefni er lokit ok Draupnis dǫggvar hlynr er laus lands ráðanda bræði
Mikill er landstýrandi Hǫrða foldar vǫrðr, en úmyldr konungr
Nú er knǫrr búit, færandi malmdyns hlyn Aðalsteins aptr at vinkers botnum Íslands
Á því fyrra ylgjar tafni grímu galdr fylktisk at leika yggjar bála él við jǫtuns eyki
Eptir lagarmána ok hafs daga Haddingja vals hróka flugs Ánars mær verðr at landa heimi
Fáum fimtum áðr sá geit Týs máli tók við þeim nýja grams róða ok margr breka sunnu askr lét skírask
Hǫrga herr goðabrennir, vargsbrǫðar lǫgsǫgumaðr, réð fyrir guðs ástvinum ok setti reglur strangar gegn hertýgðri blóta fægis andstefni
Mikill hrotta hreggr ríkir á hólmgjarðar nagla
Mǫrg hænahús byggð skjaldaviði úr Haralds haukey, en enginn mið máttr stýrir dróttins liði
Hǫskuldr kemr at garði Kjartans í suðri af orm-sins fálmandi líki
Á siggjar linda fólksstara fangs kringlu mikil fórn var færð
Þrír oksbirnir leystu sitt svarðar strǫnd sem oddbreki þeirra roðar fljóts glóða elris hring ok fyllir steininn
Dreyra fylltir Háars þegnar goða varnendr!
Hlóriði, veit oss þursa týs burir
Belja dólgr veit oss sólheima
Hjalma hríðir leid þú þangs lat fyrir oss sjásk hvergi er Krists mark leitar á rauðs uppskeru athǫfn
Því þetta er fyrir fróms legg gjǫrt ok hamra vífs buru forna