Lifðu með öðrum, með þínum eigin

Lifðu með ǫðrum, með þínum eigin
Njarðar niðjar er mikilvægasti tilgangur lífsins
Bǫrnin gefa Glasis glóbarr framtíð, Sifjar svarðfestar gleði
Hvað gefr þekking gǫmlum manni ef þat er enginn til að nema?
Hvað fylgir hugsun þegar enginn vill heyra hana?
Maðr deyr ok veit ekki að hann tekr svo mikla visku með sér í dauðann!
Við búum í félǫgum, skǫpum okkar eigið ríki ok heimili milli Ægis aldna ok Belja dolgrs akrar
Faðir minn sigldi með fljóts glóða yfir langa, dǫkka blóðughadda Mikið hvarf í hvítrar Ránar munni ok margir hǫfðu ekki stigið ilkvistum sínum á steinda jǫrð þessarar eyju
Hve vitr við í ljósheimi héldum okkr gegnum ættar spilli! Freyja vertu með okkr á komandi árum, Hliðskjálfar harri gefðu okkr visku
Nú sjá eikinstafir þessa verǫld gegnum gjǫrðir okkar og goðanna Sumir dóu, en margir lifa
Ánægðr er еk með þekkingu um náttúruna ok okkr, sem еk get gefið erfinyti mínum
Hvað væri eiki án þessa? Ek kann að nota rúnstafi, að lesa í skýin, þekki heimkringlrs ok vindbreytingar, vegi sem ek veit að ek á að taka
Háværir stormar slǫkkva ekki lítinn eld þegar hann er á ǫruggum stað Lundr er mesta afrek lífs, fljóts glóða skapar framtíð
Freyja er á okkar hlið