Poster

Φωτισμένη κι άδεια η πλατεία
Μοναχά η σκέψη τριγυρνά
Ο βοριάσ ορμάει στην ησυχία
Και τρομάζει η ερημιά

Το μοντέλο στο πόστερ τρομαγμένο κι αυτό να ουρλιάζει
Σαν καθρέφτησ πιστόσ ενόσ κόσμου
Την ομορφιά που δε θα θεσ να σ αγγίζει πια
Που δε θεσ να σ' αγγίζει πια
Που δε θεσ να σ' αγγίζει πια

Νόμισα πωσ είδα στισ σκιέσ παιδιά να παίζουν
Με αγάπη έρχεται η νύχτα
Και την πόλη παίρνει αγκαλιά
Ακουμπάει στα φλόγερα τησ στήθια
Μ' ένα φόβο στην καρδιά