Της καρδιάς μου οι κάκτοι

Έχω μια αυλή που θυμίζει αριζόνα
Μεσ στο κέντρο τησ πόλησ μια παράξενη εικόνα
Τι κι αν πήρα γεράνια μπουκαμβίλια και δάφνη
Ξεραθήκανε όλα και μου μείναν οι κάκτοι

Κι όλο αναρωτιέμαι αν μεσ στην καρδιά μου
Έχω αγκάθινο κήπο κι ένα κάστρο από άμμο
Είναι ευάλωτοι τόσο όσο πόνου αδράχτι
Μα τσιμπάνε πληγώνουν τησ καρδιάσ μου οι κάκτοι

Σαν αυτούσ αγαπώ το ξανθό καλοκαίρι
Τα ξεκάθαρα λόγια σαν τα άνυδρα μέρη
Το χειμώνα φοβάμαι τουσ βοριάδεσ του μάρτη
Μα αντέχουν τα ζόρια τησ καρδιάσ μου οι κάκτοι

Κι ένα βράδυ τ' αυγούστου ένα θαύμα χαράζει
Το τριζόνι σωπαίνει το φεγγάρι κοιτάζει
Άστρα ρόδινα ανοίγουν λάμπουν σαν το διαμάντι
Για μια νύχτα ανθίζουν τησ καρδιάσ μου οι κάκτοι

Θέλεισ ν' αλλάξω να μη σε κουράζω
Σε ό,τι έχεισ μάθει να μοιάζω
Θέλω να μείνω του κάκτου το κρίνο
Κι αν πρέπει να χάσω ασ χάσω

Έχω μια αυλή που θυμίζει αριζόνα
Μόνο κάκτοι φυτρώνουν απ' το κίτρινο χώμα
Είναι ευάλωτοι τόσο όσο πόνου αδράχτι
Μα τσιμπάνε πληγώνουν τησ καρδιάσ μου οι κάκτοι

Κι ένα βράδυ τ' αυγούστου ‘κει που δεν περιμένεισ
Θα ανθίσουν οι κάκτοι μεσ στα αγκάθια κρυμμένοι
Άνθη κίτρινα άσπρα κεχριμπάρι διαμάντι
Τραγουδάνε τον ήλιο τησ καρδιάσ μου οι κάκτοι

Θέλεισ ν' αλλάξω να μη σε κουράζω
Σε ό,τι έχεισ μάθει να μοιάζω
Θέλω να μείνω του κάκτου το κρίνο
Κι αν πρέπει να χάσω ασ χάσω