O chlebie i winie

Jest piąta rano noc boryk się z dniem
Nasze dusze rozbrykane niełatwo znajdą sen

A życie zastyga szarą mazią otulone
To czas się zatrzymał Chronos zasnął zmęczony

Jest piąta rano noc boryka się z dniem
Nic się nie zdarzyło i już nie zdarzy się

Nasze dusze już spokojne z jedną nogą w niebie
A więc można tak żyć tylko o winie i chlebie

To godzina w której rośnie trawa
A myśli się starzeją
A twoje oczy koloru kawy
Nawet w tej chwili nie dorośleją