Η Ελένη η Ζωντοχήρα (I Eleni i Zontohira)

Η Ελένη η ζωντοχήρα βρε τι έχει η κακομοίρα
Ένα γέρο άντρα έχει κι η καημένη δεν αντέχει
Κάθε μέρα αναστενάζει απ’ το στόμα φλόγες βγάζει
Νέα είναι δεν ταιριάζει και μετά με αγκαλιάζει

Το ξεπόρτισε και λεει τι να κάνω κι όλο κλαιει
Ο μπακάλης τη λυπάται κάθε βράδυ τη θυμάται
Κι ο μανάβης σαν περνάει φεύγει τη παρηγοράει
Έτσι το `φερε η μοίρα Λένη να `σαι ζωντοχήρα

Σαν τ’ ακούει το μπαρμπεράκι να και τρέχει με μεράκι
Ελα δω βρε Ελενάκι να σου δείξω το φαρμάκι
Το `μαθε το χασαπάκι τηνε εστέλνει ένα αρνάκι
Κάνε το με το σπανάκι γιατί θα `ρθω το βραδάκι