Και όχι να πείτε [Remastered 2005]

Τότεσ βγάζαν λόγουσ στισ ξύλινεσ εξέδρεσ στα μπαλκόνια
Φωνάζαν τα ραδιόφωνα ξανάλεγαν τουσ λόγουσ
Πίσω απ' τισ σημαίεσ κρυβόταν ο φόβοσ
Μέσα στα τύμπανα αγρυπνούσαν οι σκοτωμένοι
Κανείσ δεν καταλάβαινε τίποτα οι σάλπιγγεσ μπορεί να δίναν το ρυθμό στα βήματα
Δε δίναν το ρυθμό στη καρδιά ψάχναμε το ρυθμό
Εμείσ αγρυπνούσαμε μαζεύαμε τη σκόρπια βουή των δρόμων
Μαζεύαμε τα σκόρπια βήματα βρίσκαμε το ρυθμό τη καρδιά τη σημαία
Λοιπόν δεν είναι ανάγκη να φωνάξω για να με πιστέψουν να πουν:
Όποιοσ φωνάζει έχει το δίκιο εμείσ το δίκιο το 'χουμε μαζί μασ και το ξέρουμε
Κι όσο σιγά κι αν σου μιλήσω ξέρω πωσ θα με πιστέψεισ
Συνηθίσαμε στη σιγανή κουβέντα στα κρατητήρια
Στισ συνεδριάσεισ στη συνωμοτική δουλειά τησ κατοχήσ
Συνηθίσαμε στα μικρά σταράτα λόγια πάνω απ' το φόβο και πάνω απ' τον πόνο ημέρα ώρα
Σύνθημα στισ τρομερέσ μουγκέσ γωνιέσ τησ νύχτασ στισ
Διασταυρώσεισ του χρόνου που μια στιγμή τισ φώτιζε ο προβολέασ του μέλλοντοσ
Βιαστικά λόγια μια μικρή περίληψη τησ ζωήσ τα κύρια σημεία μονάχα
Γραμμένα στο κουτί των τσιγάρων ή σ' ένα τόσο δα χαρτί
Κρυμμένο στο παπούτσι ή στο στρίφωμα του σακακιού μασ
Ένα μικρό χαρτί σαν ένα μεγάλο γεφύρι πάνω απ' το θάνατο
Α βέβαια όλα τούτα θα πουν δεν είναι τίποτα
Όμωσ εσύ αδερφέ μου ξέρεισ πωσ από τούτα τα απλά λόγια
Από τούτεσ τισ απλέσ πράξεισ από τούτα τα απλά τραγούδια
Μεγαλώνει το μπόι τησ ζωήσ μεγαλώνει ο κόσμοσ μεγαλώνουμε

Κι όχι να πείτε που 'κανα
Και τίποτα σπουδαίο
Μόνο που πέρασα κι ακούμπησα
Στον ίδιο τοίχο π' ακουμπήσατε

Κι όχι να πείτε που 'κανα
Και τίποτα σπουδαίο
Μόνο που φόρεσα τισ ίδιεσ
Χειροπέδεσ που φορέσατε

Κι όχι να πείτε που 'κανα
Και τίποτα σπουδαίο
Μόνο που πόνεσα μαζί σασ
Κι ονειρεύτηκα μαζί σασ

Μόνο που σε βρήκα και με βρήκεσ
Και με βρήκεσ σύντροφε