Άκρα του τάφου σιωπή
Άκρα του τάφου σιωπή
Στον κάμπο βασιλεύει
Λαλεί πουλί παίρνει σπυρί
Κι η μάνα το ζηλεύει
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε
Στα μάτια η μάνα μνέει
Στέκει ο σουλιώτησ ο καλόσ
Παράμερα και κλαίει
Έρμο τουφέκι σκοτεινό
Τι σ' έχω 'γώ στο χέρι
Οπού συ μου 'γινεσ βαρύ
Κι ο αγαρηνόσ το ξέρει