Το φεγγάρι [1974]

Όταν βγαίνει το φεγγάρι
Πέφτουν στη σιωπή οι καμπάνεσ
Και τ' αδιάβατα δρομάκια
Φανερώνονται
Όταν βγαίνει το φεγγάρι
Θάλασσα τη γη σκεπάζει
Κι η καρδιά νησάκι νιώθει
Μεσ στο άπειρο

Με το ολόγιομο φεγγάρι
Δεν διψάσ για πορτοκάλια
Θέλεισ παγωμένα φρούτα
Καταπράσινα
Όταν βγαίνει το φεγγάρι
Κλαίνε με λυγμούσ στισ τσέπεσ
Πρόσωπα εκατό και ίδια
Τ' ασημόφραγκα