Το δαιμόνιο
LOUKIANOS KILAIDONIS, NIKOS GATSOS
Δρόμοι και συντριβάνια
Δίχωσ νόημα
Η πίκρα κι η ορφάνια
Ήρθαν πρώιμα
Και οι δεντροστοιχίεσ
Με τ' αγάλματα
Κρύβουν τισ δυστυχίεσ
Και τα σφάλματα
Έτσι είν' ο κόσμοσ φίλε
Τι να πρωτο πεισ
Μεσ στο σκοτάδι στείλε
Φωσ τησ αστραπήσ
Θεέ μου πωσ ξεγελιούνται
Με τον έρωτα
Και την αυγή γεννιούνται
Κι άλλα τέρατα
Κοίτα στην παλαιστίνη
Και στο λίβανο
Στήσανε το καμίνι
Και τον κλίβανο
Έσπειρε με μανία
Το δαιμόνιο
Χλώριο και αμμωνία
Κι αντιμόνιο
Έτσι' είν' ο κόσμοσ φίλε
Τι να πρωτο πεισ
Μεσ στο σκοτάδι στείλε
Φωσ τησ αστραπήσ
Κράτα κι αυτά τα λόγια
Σαν ενθύμιο
Κι έβγα να δεισ το μπόγια
Και το δήμιο