O Meigo das Pedras

Fillo da nai Terra
Abandono o mundo
Pra atoparme co planeta

Feitío do mar
Pra por sempre me atrapar

Na fin do mundo rompe
O feitío do mar
Onde as ondas van morrer
Pra por sempre me atrapar

Na maxia das pedras
Encontrei a miña lingua
Atlántica beleza
Compaña na vida, ledicia na ialma

Máis a negra Morte
En escuro presaxio
Invade os meus soños
Cal xigante cetáceo

A gran boca negra
Con implacabeis fauces
Devora a pulcra pedra
Na máis macabra das realidades

Desolación e rendición
Ialma rota, soidade no corazón
Abandono este mundo, meu mundo!
As ondas reflectirán o meu espírito
Coma o luar no plenilunio