Gallaecia

Nados nos cumios galaicos
Fillos do fragor do vento
Natureza do sombrío e xeado val
Iluminado ao prácido luar

Afeitos a lidiar no sendeiro dos tempos
Cara a ferocidade do mar
Branco e azul ondean
Arroupados pola despracíbel tempesta

Somos xente de Galiza
Onde a terra bica o mar-e
O que esquece as súas raíces
Perde a súa identidade

Coma os verdes campos
Que resisten os envites do inverno
A cor das follas do outono
A espesa brétema non agochará

Salvaxе espírito do indomábel xabaril
Ollo do sagaz corvo
Camiño percorrido na soidadе do solemne lobo
Sacras hastas da esencia da fraga
Unidos baixo un berro

Denantes mortos!
Denantes mortos!
Denantes mortos!
Que escravos!

No confín dos ancestrais castros
Recanto de mística maxia
No extremo da terra

Denantes mortos!