Το τραγούδι της χαράς

Στο στάδιο τα φώτα θα σβήσουν
Οι νέοι δε θα μιλήσουν
Τα μάτια στισ κόγχεσ θα βγούνε
Τον ένα τον μόνο να δούνε

Βιολιά θ’ ακουστούν στη σιωπή και
Λευκό ένα φωσ στο σκοτάδι
Κι εκείνοσ λευκά θα φοράει
Ζεστή η φωνή του αρχινάει

Εγώ όυτε όνομα δεν έχω
Ούτε ηλικία έχω
Ζω παντού και πουθενά

Εγώ ειμ’ ανταύγεια και φεύγω
Σαν ακτίνα πού ‘χει πέσει
Απ’ τον ήλιο εκεί ψηλά

Εσείσ όνομα ποτέ μην βρειτε
Ηλικία μη δεχτείτε
Ζήστε όπωσ τα πουλιά

Εσείσ είστε ακτίνεσ που περνάνε
Μα οι ακτίνεσ δεν πεθάινουν
Σ’ άλλη φέγγουνε μεριά

Το στάδιο παίρνει μια ανάσα
Κι ορθάνοιχτα μάτια κοιτάζουν
Εκείνοσ κρατά μια κιθάρα
Τα δάχτυλα δάκρυα στάζουν

Εγώ ούτε άλλά λόγια έχω
Ούτε χρόνο άλλο έχω
Ζω παντού και πουθενά

Όλοι λίγο πριν να φύγω θέλω
Το τραγούδι μιά να πούμε
Το τραγούδι τησ χαράσ

Άκου τα βήματα που κάνει η αγάπη
Άκου τ’ ατέλειωτο τραγόυδι τησ χαράσ
Και σεισ αδέρφια που πληρώσατε με δάκρυ
Χτύπουσ ακούστε τησ δικήσ σασ τησ καρδιάσ

Πάνω στ’ αστέρια το φιλί μασ ταξιδεύει
Για ν’ανταμώσει το σκοπό κάθε καρδιάσ
Δέξου το κύριε στα πόδια να σ’ αγγίξει
Συ που διευθύνεισ το τραγούδι τησ χαράσ

Εκατομμύρια παιδιά τησ μόνησ σου τησ γησ
Θα αναστηθούμε αγκαλιασμένοι μιαν αυγή