Δώδεκα άλογα με φτερά

Εννιά κομήτεσ αν θα πέσουνε στη γη
Και οι σεισμοί ακόμα αν θα με τραντάξουν
Είκοσι thomson αν μου ρίχνουν στην ψυχή
Κι απ’ το λαιμό τρεισ λύκοι μαύροι αν μ’ αρπάξουν

Δε φοβάμαι δε φοβάμαι δεν
Γιατί ένα άρμα που με σώζει πάντα φτάνει
Δε φοβάμαι δε φοβάμαι δεν
Γιατί το άρμα που με σώζει πάντα φτάνει

Δώδεκα άλογα το σέρνουν με φτερά
Φτερά π’ ανοίγουν με τουσ χτύπουσ τησ καρδιάσ μου
Δώδεκα άλογα με πάλλευκα φτερά
Που ‘ναι κρυμμένα μεσ στα λόγια τα μισά μου

Στρατιέσ του νότου αν θα ‘ρθούνε κατά ‘δω
Και ρίξουν βόμβεσ υδρογόνου να με κάψουν
Γιατί δε μίλησα ποτέ μου για κακό
Και τα ιερά οστά δεν άφησα να κάψουν

Δε φοβάμαι δε φοβάμαι δεν
Γιατί ένα άρμα που με σώζει πάντα φτάνει
Δε φοβάμαι δε φοβάμαι δεν
Γιατί το άρμα που με σώζει πάντα φτάνει

Δώδεκα άλογα το σέρνουν με λευκά
Φτερά π’ ανοίγουν στησ ζωήσ την ανηφόρα
Δώδεκα άλογα με κρύβουν μακριά
Όχι στο χθεσ ούτε στο αύριο μα στο τώρα