Cinquième soleil

[Verse]
Mon espèce s'égare, l'esprit qui surchauffe
Les gens se détestent, la guerre des égos
XXIe siècle, cynisme et mépris
Non respect de la Terre, folie plein les tripes
Frontières, barricades, émeutes et matraques
Cris et bains de sang, bombes qui éclatent
Politique de la peur, science immorale
Insurrection d'un peuple, marché des armes
Nouvel Ordre Mondial, fusion de terreur
L'homme, l'animal le plus prédateur
Le système pue la mort, assassin de la vie
A tué la mémoire pour mieux tuer l'avenir
Des disquettes plein la tête, les sens nous trompent
3e œil ouvert car le cerveau nous ment
L'être humain s'est perdu, a oublié sa force
A oublié la lune, le soleil et l'atome
Inversion des pôles vers la haine se dirige
A perdu la raison pour une excuse qui divise
L’égoïsme en devise, époque misérable
Haine collective contre rage viscérale
Une lueur dans le cœur, une larme dans l’œil
Une prière dans la tête, une vieille douleur
Une vive rancœur, là ou meurt le pardon
Où même la voix prend peur, allez viens nous partons
Des lois faites pour le peuple et les rois tyrannisent
Confréries et business en haut de la pyramide
Ça sponsorise le sang, entre chars et uzis
Innocents dans un ciel aux couleurs des usines
Un silence de deuil, une balle perdue
Toute une famille en pleurs, un enfant abattu
Des milices de l'état, des paramilitaires
Des folies cérébrales, des peuples entiers à terre
Bidonvilles de misère à l'entrée des palaces
Liberté volée, synonyme de paperasse
Humanité troquée contre une vie illusoire
Entre stress du matin et angoisses du soir
Des névroses plein la tête les nerfs rompus
Caractérisent l'homme moderne, bien souvent corrompu
Et quand la ville s'endort, arrive tant de fois
Une mort silencieuse, un SDF dans le froid
Prison de ciment, derrière les œillères
Le combat est si long, pour un peu de lumière
Les famille se déchirent et les pères se font rares
Les enfant ne rient plus, se battissent des remparts
Les mères prennent sur elles, un jeune sur trois en taule
Toute cette merde est réelle, donc on se battra encore
C'est la "malatripa" qui nous bouffe les tripes
Une bouteille de vodka, quelques grammes de weed
Certains ne reviennent pas, le sevrage est violent
Subutex injecté dans une flaque de sang
Des enfants qui se battent, un coup de couteau en trop
Ce n'est plus à la baraque que les mômes rentrent tôt
Ils apprennent la ruse dans un verre de colère
Formatage de la rue, formatage scolaire
C'est chacun sa disquette, quand les mondes se rencontrent
C'est le choc des cultures, voir la haine de la honte
Les barrières sont là, dans nos têtes bien au chaud
Les plus durs craquent vite, c'est la loi du roseau
Non rien n'est rose ici, la grisaille demeure
Dans les cœurs meurtris qui à petit feu meurent
Ne pleure pas ma sœur car tu portes le monde
Noble est ton cœur, crois en toi et remonte
N'écoute pas les bâtards qui voudraient te voir triste
Même Terre-mère est malade, mais Terre-mère résiste
L'homme s'est construit son monde, apprenti créateur
Qui a tout déréglé, sanguinaire prédateur
Babylone est bien grande mais n'est rien dans le fond
Qu'une vulgaire mascarade au parfum d'illusion
Maîtresse de nos esprits, crédules et naïfs
Conditionnement massif, là ou les nerfs sont à vifs
Dans la marche et la rage, bastion des galériens
Ensemble nous sommes le monde et le système n'est rien
Prend conscience mon frère, reste près de ton cœur
Méfie-toi du système, assassin et menteur
Éloigne-toi de la haine qui nous saute tous aux bras
Humanité humaine, seul l'Amour nous sauvera
Écoute le silence quand ton âme est en paix
La lumière s'y trouve, la lumière est rentrée
Vérité en nous-même, fruit de la création
N'oublie pas ton histoire, n'oublie pas ta mission
Dernière génération à pouvoir tout changer
La vie est avec nous n'aies pas peur du danger
Alors levons nos voix, pour ne plus oublier
Bout de poussière d'étoile, qu'attends-tu pour briller ?
Tous frères et sœurs, reformons la chaine
Car nous ne sommes qu'un divisé dans la chaire
Retrouvons la joie, l'entraide qu'on s'élève
Une lueur suffit à faire fondre les ténèbres
S’essouffle ce temps, une odeur de souffre
La fin se ressent, la bête envoute la foule
Les symboles s'inversent se confondent les obsèques
L'étoile qui fait tourner la roue se rapproche de notre ciel
Terre à l'agonie, mal-être à l'honneur
Folie, calomnie peu de cœur à la bonne heure
Ignorance du bonheur, de la magie de la vie
Choqué par l'horreur, formé à la survie
L'époque, le pire, une part des conséquences
Le bien, le mal, aujourd'hui choisis ton camp
L'être humain s'est perdu trop centré sur l'avoir
Les étoiles se concertent pour nous ramener sur la voie
Quadrillage ficelé, mais passe la lumière
Aies confiance en la vie, en la force de tes rêves
Tous un ange à l'épaule, présent si tu le cherches
Quand le cœur ne fait qu'un, avec l'esprit et le geste
Le grand jour se prépare, ne vois-tu pas les signes ?
La mort n'existe pas, c'est juste la fin des cycles
Cette fin se dessine, l'humain se décime
Espoir indigo, les pléiades nous désignent
Lève ta tête et comprends, ressens la force en ton être
Dépasse Babylone, élucide le mystère
Rien ne se tire au sort, que le ciel te bénisse
Enfant du quinto sol, comprend entre les lignes

[Parlé]
Comprends entre les lignes
Enfant du quinto sol
Le soleil est en toi
Fait briller ta lumière intérieure
Pour éclairer le chaos de leur monde
On est pas là par hasard
Les pléiades nous désignent
Lève ta tête, comprends entre les lignes (la vie est grande)
Écoute ton cœur
Désobéissance
Car la vérité est en nous
Car la solution est en nous
Parce que la vie est en nous

Paroles rédigées et expliquées par la communauté RapGenius France

[Verse]
Το είδος μου έχει χάσει τον δρόμο του, το πνεύμα βράζει...
Οι άνθρωποι μισούνε τον εαυτό τους, ένας πόλεμος εγωισμών
21ος αιωνας: Κυνισμός και Περιφρόνηση
Ασέβεια της Γης, σωθικά γεμάτα τρέλα
Σύνορα, οδοφράγματα, διαδηλώσεις και κλαμπ
Ουρλιαχτά κι αιματοχυσίες, βόμβες που εκρήγνυνται
Πολιτική του φόβου, ανήθικη επιστήμη
Εξέγερση ενός ανθρώπου, αγορά από όπλα
Νέα τάξη πραγμάτων, συγχώνευση του τρόμου
Ο άνθρωπος είναι το πιο δολοφονικό ζώο
Το σύστημα βρομάει θάνατο, δολοφόνος της ζωής
Σκότωσε τη μνήμη για να σκοτώσει καλύτερα το μέλλον
Δισκέτες γεμίζουν το κεφάλι, η αίσθηση μας εξαπατά
Το τρίτο μάτι ανοιχτό γιατί ο εγκέφαλος μάς λέει ψέματα
Η ανθρώπινη ύπαρξη χάθηκε, ξέχασε τη δύναμή της
Ξέχασε το Φεγγάρι, τον Ήλιο και το άτομο
Αναστροφή των πόλων, προς το μίσος κατευθύνεται
Έχασε τη λογική για μια δικαιολογία που διαχωρίζει
Ο εγωισμός στο ρητό, μίζερη εποχή
Συλλογικό μίσος ενάντια σε εντοσθιακή οργή
Μία λάμψη στην καρδιά, ένα δάκρυ στο μάτι
Μία προσευχή στο κεφάλι, ένας παλιός πόνος
Μία ζωντανή μνησικακία εκεί όπου πεθαίνει η συγχώρεση
Όπου ακόμα και η Πίστη φοβάται, άντε, ας φεύγουμε
Νόμοι φτιαγμένοι για τον λαό κι οι βασιλιάδες τυραννούν
Αδελφότητες κι επιχειρήσεις στην κορυφή της πυραμίδας
Αυτό εγγυάται το αίμα ανάμεσα στα τανκς και τα ούζι
Αθώος σε έναν ουρανό στα χρώματα των εργοστασίων
Μία πένθιμη σιωπή, μία σφαίρα χαμένη
Ολόκληρη οικογένεια στα δάκρυα, ένα νεκρό παιδί
Πολιτοφυλακές του Κράτους, παραστρατιωτικοί
Εγκεφαλικές τρέλες, άνθρωποι ολόκληρης της Γης
Παραγκουπόλεις από μιζέρια στην είσοδο των μεγάρων
Κλεμμένη ελευθερία, συνώνυμο του γραφεικορατίας
Η ανθρωπότητα ανταλλαγμένη με μια απατηλή ζωή
Ανάμεσα στο στρες του πρωινού και το άγχος το βραδινού
Νευρώσεις γεμίζουν το κεφάλι, τα νεύρα σπασμένα
Χαρακτηρίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο αρκετά συχνά διεφθαρμένο
Κι όταν η πόλη κοιμάται, φτάνει καμιά φορά
Ένας σιωπηλός θάνατος, ένας άστεγος στο κρύο
Φυλακή από τσιμέντο πίσω από τις παρωπίδες
Η μάχη είναι τόσο μακρινή για λίγο φως
Οι οικογένειες κατασπαράζονται κι οι πατεράδες γίνονται σπάνιοι
Τα παιδιά δεν γελάνε πια, χτίζουν προπύργια
Οι μητέρες αναλαμβάνουν τις ίδιες, ένας στους τρεις νέους στη φυλακή
Όλα αυτά τα σκατά είναι αληθινά, άρα ακόμα θα πολεμήσουμε
Είναι το κακό ταξίδι που μας τρώει τα εντόσθια
Ένα μπουκάλι βότκα, κάποια γραμμάρια χόρτο
Κάποιοι δεν επιστρέφουν, η σύγκρουση είναι βίαιη
Βουπρενορφίνη με ένεση σε μια λακκούβα αίματος
Παιδιά που χτυπιούνται, ένας κόβει με μαχαίρι αρκετούς
Δεν είναι πια στην παράγκα που τα παιδιά επιστρέφουν νωρίς
Μαθαίνουν το τέχνασμα σε ένα ποτήρι θυμού
Μορφοποίηση του δρόμου, σχολική μορφοποίηση
Έχει ο καθένας τη δισκέτα του όταν οι κόσμοι συναντιούνται
Είναι το σοκ των πολιτισμών, να βλέπεις το μίσος της ντροπής
Τα σύνορα είναι εκεί, στα κεφάλια μας και στη ζέστη
Τα πιο σκληρά σπάνε γρήγορα, είναι ο νόμος του καλαμιού
Όχι, τίποτα δεν είναι ρόδινο εδώ, η συννεφιά παραμένει
Στις μελανιασμένες καρδιές, που λίγο-λίγο πεθαίνουν
Μην κλαις, αδερφή μου, επειδή μεταφέρεις τον κόσμο
Ευγενής είναι η καρδιά σου, πίστεψε σε εσένα και ξανανέβα
Μην ακούς τους μπάσταρδους που θα ήθελαν να σε δουν λυπημένη
Ακόμα και η μητέρα-Γη είναι άρρωστη, αλλά η μητέρα-Γη αντέχει
Ο Άνθρωπος έφτιαξε τον κόσμο του, μαθητευόμενος δημιουργός
Που χάλασε τα πάντα, αιμοσταγές θήραμα
Η Βαβυλώνα είναι πολύ μεγάλη αλλά δεν είναι τίποτα στο βάθος
Από έναν τιποτένιο μασκαρά στο άρωμα των ψευδαισθήσεων
Δάσκαλος των ευκολόπιστων και αφελών πνευμάτων μας
Τεράστια συσκευασία εκεί όπου τα νεύρα είναι ζωντανά
Στο περιθώριο είναι η οργή, έπαλξη των καταδίκων
Μαζί, είμαστε ο Κόσμος και το σύστημα δεν είναι τίποτα!
Έχε συνείδηση, αδερφέ μου, μείνε κοντά στην καρδιά σου
Υποπτεύσου τον δολοφονικό και ψευδές σύστημα
Απομακρύνσου από το μίσος που μας πετά όλους στα χέρια
Ανθρώπινη ανθρωπότητα, μόνο η Αγάπη θα μας σώσει
Άκου τη σιωπή όταν η ψυχή σου είναι εν ειρήνη
Το φως βρίσκεται εδώ,το φως έχει μπει
Αλήθεια σε εμάς τους ίδιους, καρπός της δημιουργίας
Μην ξεχνάς την ιστορία σου, μην ξεχνάς την αποστολή σου
Η τελευταία γενιά μπορεί να τα αλλάξει όλα
Η ζωή είναι με εμάς, μη φοβάσαι τον κίνδυνο
Λοιπόν, ας υψώσουμε τις φωνές μας για να μην ξεχνάμε πια
Τέλος της σκόνης των αστεριών,τι περιμένεις για να λάμψεις;
Όλοι οι αδερφοί και οι αδερφές,σχηματίζουν την αλυσίδα
Επειδή δεν είμαστε μόνο ένας,διαχωρισμένοι στη σάρκα
Ξαναβρίσκουμε τη χαρά,την αλληλοβοήθεια,που μας εξυψώνει
Μια λάμψη αρκεί για να κάνει να λιώσουν τα σκοτάδια
Ασθμαίνει αυτός ο καιρός, μία μυρωδιά δυσφορίας
Το τέλος το νιώθουν, το τέρας κάνει βουντού στο πλήθος
Τα σύμβολα αντιστρέφονται, μπερδεύονται στις κηδείες
Το αστέρι που έκανε το δρόμο να γυρίζει προσεγγίζει τον ουρανό μας
Γη σε αγωνία, δυσφορία στην τιμή
Τρέλα, συκοφαντία, λίγη καρδιά στην καλή ώρα
Άγνοια της ευτυχίας, της μαγείας της ζωής
Σοκαρισμένοι από την τιμή και διαμορφωμένοι στην επιβίωση
Η εποχή, η χειρότερη, ένα μέρος από συνέπειες
Το καλό, το κακό, σήμερα διάλεξε την πλευρά σου
Η ανθρώπινη ύπαρξη χάθηκε, υπερβολικά κεντραρισμένη στο έχειν
Τα αστέρια κάνουν σύσκεψη για να μας οδηγούν στην οδό
Σκαλιστά πλέγματα ξεπερνούν το φως
Έχε εμπιστοσύνη στη ζωή, στη δύναμη των ονείρων σου
Όλοι έναν άγγελο στον ώμο, παρών άμα τον ψάξεις
Όταν η καρδιά δεν κάνει χωρίς το πνεύμα και τη χειρονομία
Η μεγάλη μέρα προετοιμάζεται, δε βλέπεις τα σημάδια;
Ο θάνατος δεν υπάρχει, είναι απλώς το τέλος ενός κύκλου
Αυτό το τέλος σχεδιάζεται, η ανθρώπινη ύπαρξη αποδεκατίζεται
Η ελπίδα του ινδικού, οι Πλειάδες μας σχεδιάζουν
Σήκωσε το κεφάλι σου και κατάλαβε, νιώσε τη δύναμη στην ύπαρξή σου
Ξεπέρασε τη Βαβυλώνα, διασαφήνισε το μυστήριο
Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη, ο Ουρανός σου δίνει την ευλογία του
Παιδί του Πέμπτου Ήλιου, διάβασε ανάμεσα στις γραμμές

[Spoken Outro]
Διάβασε ανάμεσα στις γραμμές
Παιδί του Πέμπτου Ήλιου
Ο Ήλιος είναι μέσα σου
Κάνει να λάμψει το εσωτερικό σου φως
Για να φωτίσει το χάος του κόσμου τους
Επειδή δεν είμαστε εκεί από τύχη
Οι Πλειάδες μας σχεδιάζουν
Σήκωσε το κεφάλι σου
Διάβασε ανάμεσα στις γραμμές
Η Ζωή είναι μεγάλη σαν την καρδιά σου
Ανυπακοή
Η αλήθεια είναι μέσα μας
Επειδή η λύση είναι μέσα μας
Γιατί η ζωή είναι μέσα μας