Trafiam w Próżnię

Życie robi z nas kukiełki doprawiając brzuchy
A stres ten codzienny amputuje fiuty
Tak grać to jak nie grać
Przegrać bez walki
To rezerwa z ławki miejskiej komunikacji
Życie robi z nas Januszy przed 30
Wiele lat zanim Muerte weźmie nas na dancefloor
Degeneracja dotknęła nawet mózgu
Długie lata zanim będziesz stał nad trumną
Ja tu krzyczę ziomek choć trafiam w próżnię
Mój rap życie moje nie wiem czy ktoś w nie pójdzie
Mój fanbase to często jeszcze dzieci między 17 a 24
I nie wiem czy są w stanie to tak ogarnąć
Większość powie „spoko teksty flow nie bardzo"
Ale trudno oczekiwać czegoś z taką fazą
Jak noszą cie na t-shirtach ElPolako
Też czujesz się obco znam to uczucie
Z jednej strony dorosłość rezygnacja z drugiej
Prosty plan nakreśliły przeszłe pokolenia
Najpierw studia potem praca wreszcie kariera
Dla kobiet za mąż pójście i na wieku ciąża
Potem para jakoś ujdzie by się tu rozwiązać
I nie jestem tu by się z tego natrząsać
Ciekaw jestem tylko jaki namalujesz obraz

Cola z Biedry do butel po coli zwykłej
Na podjeździe nawoskowany Passat w niedzielę
Ochrzczone dzieci by nie mieli nic rodzice
I skredytowane na 20 koła wesele
Myślisz że przesadzam Odwiedź te miejsca
Z tych okręgów Komor dostał prezydenta
I się nie śmiej to wykształceni z większych miast
Patologia w wersji deluxe i podmiejski szpan
Każdy inny nosi stygmat od tych spojrzeń
I jak mam się kurwa nie czuć obcy w Polsce
Tu ponoć bez magistra nie ma o czym pogadać
Taka to mentalność wprost z małego miasta
I chuj w to już żeś panie pan warszawiak
Warszawiaków po wojnie została garstka
Każdy wielkomiejski i na poziomie
Na tyle elokwentny by ściemnić spowiedź
Na tyle zręczny by chwycić los w swoje ręce
Nieporadnie bo dokona tego po czterdziestce
I nie myśl o mnie źle nie czuję się lepszy
Wielu z nich nawet lubię jeśli mam być szczery
Daję im prawdę zdjęciasatelitarne
Choć na ziemi to jak ze stacji orbitalnej
Bo choć jestem pośród nich stoję sam tu
I jedyne co im mogę to wszystko wygarnąć