Επέτειος

Γυρνάει ο κόσμοσ και μαζί γυρνάει η αγάπη
Κι εγώ από σένα έχω φωσ μου κρατηθεί
Τώρα θα κλείσω σ’ εφτασφράγιστο ντουλάπι
Τα ξένα ρούχα που για χρόνια είχα ντυθεί

Το παραλήρημά μου μ’ έκανε κομμάτια
Έναν αδύναμο που λέγανε δειλό
Απόψε κοίτα με και πάλι μεσ στα μάτια
Μ’ αυτά τα μάτια τώρα ξέρω να μιλώ

Η δίψα έγινε το σώμα κι η ψυχή μου
Σφαίρεσ χτυπήσανε τα αισθήματα βαθιά
Λόγια σκληρά έδιναν τέλοσ στην αρχή μου
Τα δυο σου χείλη γίναν θάνατου σπαθιά

Σβήσαν τα χρόνια μασ στην άκρη τησ οθόνησ
Σκληρόσ καθρέφτησ τησ ζωήσ μασ τησ μικρήσ
Που την κυλήσαμε στην ερημιά τησ σκόνησ
Και στην απάτη μιασ παραίσθησησ μικρήσ

Κράτα το χέρι μου και πάμε ωσ τ’ αστέρια
Όσα αγάπη μου δεν έχουν πουληθεί
Πάνω από θύελλεσ και μέσα σ’ αγριοκαίρια
Ο εφιάλτησ μασ στο φωσ να διαλυθεί

Σε ξαναβρήκα και σου λέω την αλήθεια
Πωσ ό,τι ζήσαμε για πάντοτε θα ζει
Σκέψου πωσ γράψαμε δικά μασ παραμύθια
Τον κύκλο τώρα θα τον κλείσουμε μαζί