คงคา (Still)

แปลกเหลือเกินที่ใจคนเรา
เฝ้าแต่คิดถึงคนที่ทำร้าย
หยดน้ำตาที่เคยบรรเทา
ร้องเท่าไรก็ยังคงไม่หาย

ว่ายวนอยู่ในคงคา
ที่ไหลรินออกจากสองตา
แม้ร้องเท่าไรเธอคงไม่กลับมา

เธอเดินไปไกล จนสุดสายตา
ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่ แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้
เธอจากไปไกล และไม่ย้อนมา
รักในใจยังคงคาอยู่ ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้
ว่ายังมีเพียงเรื่องของเธอกับฉัน ไม่เคยลืมเลย

อยากให้เจอเรื่องราวดี ๆ
แม้วันนี้ข้างเธอไม่มีฉัน
ต่อให้เรานั้นลาไปไกล
เธออยากเจอเมื่อไรแค่หลับฝัน

แค่ได้มองจากตรงนี้
ก็ยินดีที่เห็นเธอเติบโต
ถึงแม้ฉันเองไม่ได้อยู่ตรงนั้น

เธอเดินไปไกล จนสุดสายตา
ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่
(ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่)
แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้
เธอจากไปไกล และไม่ย้อนมา
รักในใจยังคงคาอยู่ ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้
ว่ายังมีเพียงเรื่องของเธอกับฉัน ไม่เคยลืมเลย

เธอเดินไปไกล (ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล)
จนสุดสายตา
ก็ยังรอเธอคืนมาอยู่ (จากพื้นดิน จนรินรดใจ)
แม้นานเท่าไรก็ไม่รู้
เธอจากไปไกล (ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล)
และไม่ย้อนมา
รักในใจยังคงคาอยู่ (จากพื้นดิน จนรินรดใจ)
ลบเลือนเท่าไรก็ยิ่งรู้

เธอเดินไปไกล
(ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล
จากพื้นดิน จนรินรดใจ)
เธอจากไปไกล
(ปล่อยน้ำตาให้มันได้ไหล
จากพื้นดิน จนรินรดใจ)

และคงมีเพียงเรื่องของเธอกับฉัน
ไม่เคยลืมเลย