Istnienie Moje Przeniknie Ziemi

Nie słysząc jęku umarłego świata
Skowytu kłamstwa i próżności
Niezrozumiałe myśli kładą się cieniem
Na prawdę słabą i bezbronną

Nie czując nic nie widząc celu
Pozwalam ciału obrócić się w proch
Zostanę żywy pośród kropli deszczu
Istnienie moje przeniknie ziemię

To co z ciała pozostało
Wymiesza się z powietrzem

Nie było pytań, obietnic, gestów
Zgliszcza pokryły relikty wiary
Nie będzie już kolejnej szansy
Na odkupienie grzechów

Resztki martwej duszy
Oczyści ogień zemsty