Gorycz Łez Nektaru Wieczności

Ból jak wraca zabija mądre myśli
Miliony cierpień ku chwale ludzkości
Stworzonych na podobieństwo prawdy
Bez prawa akceptacji
Nienawidzę pustki oszukiwania czasu
Nienawidzę uczuć przedstawienie za kurtyną
Walka bez ofiar płacz wiecznego szczęścia
Miliony uśpionych cząstek giną w bezmiarze harmonii
Fałszem samotności żyjąc
Nie odchodź w milczeniu walka już przegrana
Nikt nie ma prawa cię do tego zmuszać
Nie ufaj nigdy wszystkim swym myślom
Nie krzycz twórcy chaosu czekają na śmierć
Nie płacz łzy są nektarem wieczności

Zostań nie czas umierać porzucić ciało
Poddać się podle odpłynąć stąd
Nie znając uczuć i mylnie wierząc
Że już czas na słone łzy
Nie czas odchodzić oszukać zmysły
Poddać się podle spierdolić stąd
Patrzeć na siebie i mylnie wierząc
Że już czas na słone łzy
Potęga przepaści odległych światów
Wielkość wspólnego mrocznego kosmosu
Pogańskie imperium w harmonii z wszechświatem
Broni swej dumy tradycji kultury i praw
Gorycz łez nektaru wieczności
Tęsknota za obcym światem bogów
Pogańskie imperium w harmonii z wszechświatem
Broni swej dumy tradycji kultury i praw
Los jest największym kłamcą egzystencji
Wiara jest tylko pustką nadziei
Nie każdy jest zdrajcą myśli
Istnienie w imię wyższej idei przetrwania
Ból jak wraca zabija myśli
Miliony cierpień ku chwale ludzkości
Stworzonych na podobieństwo prawdy
Bez prawa akceptacji przeszłości