Swój kawałek nieba

Czasem człowiek pragnie baśni
I nic złego nie ma w tym
Baśń jest po to by rozjaśnić
By nauczyć kto jest kim

I jak odkryć własne barwy
Gdy dokoła tysiąc farb
Jak odnaleźć ścieżkę która
Wiedzie gdzie ukryty skarb

Lecz się w baśniach mieszkać nie da
Kto próbuje robi błąd
Z życiem właśnie taka bieda
Że się nie da uciec stąd

Ten jest bowiem świat prawdziwy
W którym słońce rzuca cień
I gdzie wróżka smutne dziwy
Żyje tylko jeden dzień

Jak przeżyć to co przeżyć trzeba
Odnaleźć swój kawałek nieba
Jak kochać by sobą nie ranić
Gdy tysiąc złud tak pięknie mami

I przeżyć to co przeżyć trzeba
Odnaleźć swój kawałek nieba
Jak kochać by sobą nie ranić
Gdy tysiąc złud tak pięknie mami

Dusza zawsze chce do raju
Chociaż rzadko wie gdzie ów
Więc się miota na rozstaju
Realności oraz snów

A gdy czerwień serca blaknie
I piach zgrzyta w trybach kół
Ciało również szczęścia łaknie
Choć na chwilę chwili pół

Lecz nim się spostrzeżesz że to
Miraż fantom mara zwid
Leżysz w rowie tuż przed metą
Gdzie cię pieści tylko wstyd

Amor różne ma oblicza
Bywa też że traci twarz
I zbyt drogo nas podlicza
Bożek trefniś bożek łgarz

Jak przeżyć to co przeżyć trzeba
Odnaleźć swój kawałek nieba
Jak kochać i sobą nie ranić
Gdy tysiąc złud tak pięknie mami

Jak przeżyć to co przeżyć trzeba
Odnaleźć swój kawałek nieba
Jak kochać by sobą nie ranić
Gdy tysiąc złud tak pięknie mami

Jak przeżyć to co przeżyć trzeba
Odnaleźć swój kawałek nieba
Jak kochać by sobą nie ranić
Gdy tysiąc złud tak pięknie mami

I przeżyć to co przeżyć trzeba
Odnaleźć swój kawałek nieba
Jak kochać by sobą nie ranić
Gdy tysiąc złud tak pięknie mami

Jak przeżyć to co przeżyć trzeba
Odnaleźć swój kawałek nieba
Jak kochać by sobą nie ranić
Gdy tysiąc złud tak pięknie mami

I przeżyć to co przeżyć trzeba
Odnaleźć swój kawałek nieba
Jak kochać by sobą nie ranić
Gdy tysiąc złud tak pięknie mami