Όνειρα φευγάτα

Παίζαμε στουσ δρόμουσ στην ανηφοριά
Πειραχτήρια μ' όλουσ είμαστε παιδιά
Στήναμε φεγγάρια μπροσ στην εκκλησιά
Τώρα παίζουν ζάρια μεσ στη χαλασιά

Όνειρα φευγάτα άδεια η ματιά
Μείνανε τα νιάτα μόνο στην καρδιά
Βλέμμα μου αντρίκιο κλάψε μην ντραπείσ
Πνίγεται το δίκιο ότι και να πεισ

Πίκρεσ κι άλλεσ πίκρεσ χρώσταγε η ζωή
Τησ σιωπήσ οι νύχτεσ μια βαθειά πληγή
Χαμογέλα ήλιε να ‘ρθει το πρωί
Αδελφέ και φίλε κάνε υπομονή