Dzień ósmy
Mrok najjaśniejszy straszna oktawa
Pierwsze już lico białe przy ziemi
Drugie śmiertelne odlicza kroki
Iść mi za nimi nic nie odmieni
Kochałeś w wianku kochaj umarłą
Wciąż w Boże ciało z góry spozieram
Przeciw urokom promień uparty
Obyś mnie chciał gdy śmierć sponiewiera
Pragnij mnie całą pieść nietrwałą
Lód co kształty moje przybiera
W subtelne cienie dwóch owali
Mych oczu znikam Patrz jak umieram
Więc kochaj mnie nieprzytomnie
Bym mogła znowu powrócić
W skrzydłach wieczności przylecieć
By się zatracić w Tobie
Więc kochaj mnie nieprzytomnie
Bym Ci się mogła opierać
W skrzydłach wieczności powrócić
I w twych ramionach umierać
Umierać umierać umierać
Pragnij umarłą mów że kochasz
Oczy me całuj wciąż z osobna
Piersi me zimne tej mogiły
Przeszłą dzisiejszą wciąż pożądaj
Pragnij bo pragnę tej pieszczoty
Cudów miłości słodu czarem
Kochaj mnie czule nim zamarzniesz
Pod ciała mego pośmiertnym żarem
Więc kochaj mnie nieprzytomnie
Bym mogła znowu powrócić
W skrzydłach wieczności przylecieć
By się zatracić w Tobie
Więc kochaj mnie nieprzytomnie
Bym Ci się mogła opierać
W skrzydłach wieczności powrócić
I w twych ramionach umierać
Umierać umierać umierać