คนที่ถูกลืม

เดินเคว้งคว้างเรื่อยเรื่อยไป
สู่จุดหมายที่มันไม่มีอยู่
มองดูฝูงแมลงที่บินเล่นแสงดวงไฟ
เดินบนทางที่คุ้นตา
ในสมองไม่มีเรื่องใด
มืดสลัวทั้งหัวใจ
แค่ฉันคนเดียว

ความทรงจำที่ผ่านมา
ช่วงเวลาที่เก็บไว้ในใจ
กำลังหายไป
มีเหลือให้เห็นเลือนราง
ลืมเลือนไปไม่ชัดเจน
เป็นความหลังที่มันซีดจาง
แต่ใจฉันก็ยังคง
รู้สึกดีดี

คนที่ใจฉันรักมากมายจะลืมยังไง
ในเมื่อไออุ่นเขาไม่จางจากมือคู่นี้
ความทรงจำที่มันลึกซึ้งงดงามที่มันเคยมี
ก็เป็นอะไรที่ฉันไม่เคยต้องการจะลืม

คนที่ใจฉันรักมากมายจะลืมยังไง
ในเมื่อไออุ่นเขาไม่จางจากมือคู่นี้
ความทรงจำที่มันลึกซึ้งงดงามที่มันเคยมี
ก็เป็นอะไรที่ฉันไม่เคยต้องการจะลืม

ดวงตะวันที่ขอบฟ้า
บอกเวลาที่มันหมุนเวียนไป
และวันวานกลับกลายเป็นเพียงแค่ภาพเก่าเก่า
ฉันก็คงถูกหลงลืม
ไม่เหลือเลยเพียงภาพเงา
เมื่อสุดท้ายที่คนเรา
จากกันไป