Jenil koilek
Айналада зулап өтед теректер,
Мен көлікте отырм жеңіл көйлекте.
Таңнан жолда есімде жалғыз «ештеңе»,
Бұл жол бітпесін деп түсімде, құс кезімде.
Көтеріл дейм,
Бұл жауапты кез келген емдетем деп.
Бұл саған керек дем, керек ем деп,
Қайта қайта қайталайд емде, емде.
Айналада зулап өтед теректер,
Мен көлікте отырм жеңіл көйлекте,
Таңнан жолда есімде, жалғыз «ештеңе».
Көнуге кеш,
Көрінбе еш.
Жүзің бөлек,
Ойың бөлек.
Айнада мен қалам тым жалғыз көзде,
Мұңсыз, жүзім күлді, жүзім күлді.
Өзім болғандағы жақындық,
Мен жалғыздықты шақырдым.
Айналада зулап өтед теректер,
Мен көлікте отырм жеңіл көйлекте,
Таңнан жолда есімде жалғыз «ештеңе».
Өзім болғандағы жақындық,
Мен жалғыздықты шақырдым.
Қайта оралам жолға,
Жел ұшырды жейдемді,
Бұл жол шексіз, бәрі басымда.
Қайта оралам жолға,
Жел ұшырды жейдемді,
Бұл жол шексіз, бәрі басымда.