Κινέζικο πορτραίτο

Αν ήμουν άνεμοσ θα 'μουν ο λίβασ
Κι εσύ μικρούλα αύρα του καλοκαιριού
Κι αν ήμουν δάκρυ θα 'μουν καράβι
Που αψηφάει τισ καταιγίδεσ του ουρανού

Αν ήμουν χρώμα θα 'μουν γαλάζιο
Όπωσ τησ θάλασσασ που με τραβάει μακριά
Και θα 'σουν νούφαρο στα μωβ ντυμένο
Σε λίμνησ πράσινα ακίνητα νερά

Πουλί να ήμουν να 'μουν γεράκι
Κορφέσ να βλέπω με τον κόσμο να γελώ
Κι εσύ μικρό στη γη ρυάκι
Να χαμηλώνω και να ξεδιψώ

Τι κρίμα που 'μαι δέντρο σε μνήμα
Σε δάσοσ σκοτεινό και σιωπηρό
Κι εσύ είσαι μάσκα καλά κρυμμένη
Κάπου στο ρίο στησ σάμπασ το ρυθμό

Τι κρίμα που 'μαι που 'μαι πλατάνι
Που θέλει χώρο και μονάχο ν' απλωθεί
Κι εσύ λυγμόσ σε αρχαίο ροδάνι
Που τρίζει πόθουσ μα σωπαίνει κάθε αυγή