Yüce Dağ Başında Yanar Bir Işık

Yüce dağ başında yanar bir ışık
Düşmüşüm derdine olmuşum aşık
Ağ buğday benizlim zülfü dolaşık
Dividim, kalemim, yazarım

Böyle bir güzelin derdi var bende
Oy bende,var bende
Aha ben gidiyom sen hemen ağla
Dön ağla,yan ağla

Yüce dağ başından indiremedim
Yönünü yönüme döndüremedim
Bir güzelin aklın kandıramadım
Dividim, kalemim, yazarım

Böyle bir güzelin derdi var bende
Oy bende,var bende
Aha ben gidiyom sen hemen ağla
Dön ağla,yan ağla

Başka yol;dağılan dumanı gibidir trenin, boşluğa...
Yoldur yol olmasına ya ama görünmez ki inanasın ya da inandırasın yoldaşına...
Bir yolculuktur, gelir geçer öyle meraklısına.
Peki yol?
Yol, çiğnenmez mi inandın diye bir başkasına?
Dönersin başa, hatta yolun en başına.
Demezler mi ki öyle de insana;
Dönecektin madem,
Sen de tırmalanmıştın, neden sürdün ki onu da dara?
Yarın dünden açmıştıysa yüzünü aydınlığa,
Tek çare karanlık demekti,karanlığa.
Çiğne her seyi, ez;yol et kendine,kendi baharına...
Ama nolur unutma!
Ezildi yaşanacak olan,ezildi sen mutlu ol diye sabahına..