Dromos Makrys

Δρόμος μακρύς
Με κλειστά φώτα πορείας
Σε τροχιά ευθανασίας
Για όσα πρόλαβες να πεις

Μάτια βαριά
Μαύροι κύκλοι κι αϋπνία
Και να παίζουν στα ηχεία
Διαπασών τα λαϊκά

Το παράπονο με παίρνει
Που η αγάπη παρασέρνει
Κατευθείαν με πηγαίνει
Στην αυτοκαταστροφή

Το παράπονο με παίρνει
Που η αγάπη παρασέρνει
Και για ό,τι μου συμβαίνει
Δεν υπάρχει επιστροφή

Τρεις το πρωί
Έξω πίσσα κι υγρασία
Σκοτεινή φωτογραφία
Μοιάζει όλη μου η ζωή

Λόγια πικρά
Μ'έχουν κάνει πια τις νύχτες
Να περνώ απ'τις νταλίκες
Κι απ'το θάνατο μπροστά

Το παράπονο με παίρνει
Που η αγάπη παρασέρνει
Κατευθείαν με πηγαίνει
Στην αυτοκαταστροφή

Το παράπονο με παίρνει
Που η αγάπη παρασέρνει
Και για ό,τι μου συμβαίνει
Δεν υπάρχει επιστροφή