Στον ανώμαλο το δρόμο

Στον ανώμαλο το δρόμο
Που οι συμφορέσ ανθίζουν
Και τα πόδια μασ αγκάθια
Και χαλίκια τα ξεσκίζουν

Σ’ αυτό το δρόμο περπατώ
Με χίλιεσ δυο στερήσεισ
Και δεν μπορείσ αγάπη μου
Να τον ακολουθήσεισ
Φύγε πριν μ’ αγαπήσεισ
Φύγε πριν δυστυχήσεισ

Δεν είσαι εσύ για βάσανα
Και για βαρειά πορεία
Γιατί δεν ξέρεισ τι θα πει
Φτώχεια ταλαιπωρία
Φτώχεια ταλαιπωρία

Τα δικά μου σταυροδρόμια
Όλο δάκρυ είναι γεμάτα
Κι η αγάπη η δική σου
Δεν αντέχει τέτοια στράτα

Vaggelis Perpiniadis