Ypotoniko

Αυτή η ρουτίνα με πεθαίνει τη σιχαθηκα
Στο πορτοφόλι μου μόνο κέρματα χαλκινα
Μ'ένα τσιγάρο αγναντεύω έξω αστράφτει
Πεσμένο το ηθικό μου σε μια βροχερή Τετάρτη
2.15 μα για μένα είναι απόγευμα
Βαρέθηκα να τρώω μεσημεριανό στις 12 το βράδυ
Καλημέρα έχω να πω γύρω στο εξάμηνο
Αφού έξι που ξυπνω έχει σκοτάδι
Ένα γεύμα την ημέρα κι άμα
Ή έχω χαζεψει ή η ρουτίνα είναι πουτανα
Μου είπε η μητέρα μου ότι πιστεύει σε 'μένα μα δε βλέπει συχνά χρήμα από μένα
Αφού στην μουσική νικά το ψέμα
Γαμησε τα
Κατά καιρούς βγαίνουν νεοι πουτανα μόδα πέρνα
Δε θέλει ο κόσμος να πιστέψει την αλήθεια
Γιατι είναι τόσο επώδυνη στα μάτια και στα στήθια
Όμως το πήρα κατάκαρδα μπάσταρδα
Και μιλάω για φάλτσα όχι για ραππερς που ανεβαίνουν άδικα
Παραμυθιαζονται από ήχους για τον πούτσο
Πες μου τι ακούς για να σου πω το iq σου
Γάμησε τα αυτά επιστρεφουμε στη σαπιλα μου
Θα σταξει μιζέρια άμα στραγκιξω τα φύλλα μου
Ματωμένα χέρια γράφω με θυμό έλα μιλα μου
Μπας και δω ενα χρώμα μεσα στην γκρίζα ρουτίνα μου
Μείναν μόνο δυο τσιγάρα και είναι ακόμα τρεις το βράδυ
Έτσι θα μείνω χαρμανης μέχρι η νέα μέρα να 'ρθει
Όλοι οι δικοί μου μακριά κι εγώ στο σπίτι πεθαμένος με τον γάτο μου αγκαλιά ναι
Κανένα πάρτι δεν γέμισε το κενό μου
Ελάχιστοι νιώθουν τι έχω στο μυαλό μου
Δεν πηδάω groupies γιατί ψάχνω κάτι όμορφο
Εγώ θέλω αρχοντισσα δεν ψάχνω για ζοντοβολο
Έχω φρικαρει μα την Παναγία
Αμήχανος κι ανασφαλής από μικρή ηλικία
Εδώ δεν πηδάμε την αράζουμε στο εμπόδιο
Εδώ δεν μιλάμε γράφω ραπ στο ημερολόγιο
Θέλω τον αδερφό μου από America εδω πίσω
Ήταν το μόνο στήριγμα τώρα ποιον θα κρατήσω
Τον ίδιο ουρανό θα αντικρίσουμε μου είπες
Μα εδώ που είμαι εγώ υπάρχουν μόνο καταιγίδες salute
Ya ya
Λέω να πάω μπροστά μα πάντοτε κολλάω στο χθες
Πέθανε η έμπνευση μαζί με τις ωραίες στιγμές
Ya στης θλίψης τα νερά επιπλέω
Τόσο συνήθης εικόνα να με βλέπω μόνο πλέον
Σ' έξι μήνες έχω γράψει 160κατι ραπς
Και τα πιο πολλά είναι καταθλιπτικά
Σε αυτό το μαραθώνιο τώρα εχω ρίξει άγκυρα
Σειρά έχω να φτιαχτω έχω ψυχολογικά
Και όταν η μάνα με ρωτά πως είμαι απαντω καλά
Δεν θέλω να μαθαίνει πως μειώνω σταδιακά
Ασ'την να πιστεύει ότι ζούμε τ'ονειρο μας
Είναι σαν να κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλο μας
Χρόνια τώρα μεσ'τη βρώμα ξυπνω
Τρώω μόνο μαλακίες και κοιμάμαι στις 8
Ξανά περιμένω τον ήλιο πρώτα
Και δεν κλείνω μάτι άμα δεν υπάρχει χόρτο
Ξανακυλησα και αρχίσω να γίνομαι κομμάτια κάθε νύχτα
Σαπίζουν συκωτια μετά από λίτρα
Πώς αλλιώς να γαμηθουν οι λύπες
Μεταχείριση εαυτού για δήθεν χαρούμενες νύχτες
Με κάνουν μεθύσια να παραφερομαι
Την επόμενη ξυπνω και με σιχαίνομαι
Πόσο ακόμα να αναπαυτεί αυτή η κατάσταση;
Η ζωή ταξίδι που την χάνω πριν την άφιξη
Κι όλο λέω άραξε όλα καλά θα παν
Κι η ψυχή μου μάτωσε δυσάρεστο συμβάν
Το 'να μετά το άλλο έρχονται και μας χτυπαν
Κι ο ήλιος είναι μίλια μακριά
Μάνα συγνώμη για την στάση αυτή Που είμαι αρνητικός
Μου είπες να πιστεψω ότι τα καλά θα έρθουν
Μα τα καλά αργουνε δυστυχώς
Σόρρυ γι'αυτό και πάλι καληνυχτα φεύγω
Πού είναι τα καλά που ονειρευομασταν
Πού είναι οι νύχτες που ήσυχα κοιμομασταν
Πού είναι η αισιοδοξία στο βλέμμα
Όλα θα παν καλά λέω με μάτια ματωμένα
Πού είναι τα καλά που ονειρευομασταν
Πού είναι οι νύχτες που ήσυχα κοιμομασταν
Πού είναι η αισιοδοξία στο βλέμμα
Όλα θα παν καλά λέω με μάτια ματωμένα