อย่าเพิ่งพูดเลย
มันเกิดจากอะไรความจริงฉันเองก็ยังไม่รู้
ลองคิดทบทวนดูก็ยังไม่เข้าใจสักเท่าไหร่
รอยยิ้มเธอที่คุ้นเคยวันนี้เฉยเมยจืดจางไป
บางทีก็สงสัยต้นเหตุมันเกิดจากฉันหรือเปล่า
แค่อ้าปากจะเอ่ยก็ยังไม่เคยกล้าเลยสักครั้ง
ได้แต่คอยระวังกลัวคำพูดไปกระทบใจเขา
อยากถามตรงตรงสักทีระหว่างเรานั้นมีเรื่องอะไรหรือเปล่า
แต่ทุกทุกครั้งเจอหน้าเขานึกประโยคไหนไม่ได้สักที
อย่าเพิ่งพูดเลยดีกว่า
วันนี้คงยังไม่ไหว
ให้ความรู้สึกมากมาย
ที่อยู่ในใจ
เก็บอยู่ในใจแบบนี้
บางครั้งถ้าพูดลำบาก
บางทีความเงียบก็ดี
อย่าให้คำพูดทำลายความสวยงาม
และเอาเข้าจริงฉันคงไม่กล้าถามอยู่ดี
บางเรื่องต้องใช้เวลา
ไม่ต้องรีบหาคำตอบก็ได้
ถ้าหากวันนี้ยังไม่เข้าใจ
อาจจะแค่ยังไม่ต้องเข้าใจ
อย่าเพิ่งพูดเลยดีกว่า
วันนี้คงยังไม่ไหว
ให้ความรู้สึกมากมาย
ที่อยู่ในใจ
เก็บอยู่ในใจแบบนี้
บางครั้งถ้าพูดลำบาก
บางทีความเงียบก็ดี
อย่าให้คำพูดทำลายความสวยงาม
แต่ถึงยังไงฉันคงไม่กล้าถามอยู่ดี โว้ โว
โอ้ ก็ไม่รู้
บางทีนะ
วันเวลาผ่านนานพ้นปี
เราอาจหัวเราะเรื่องนี้ด้วยกันก็ได้
ใครจะรู้
บางทีนะ
มันอาจจะมีวันที่เข้าใจ
วันนั้นเราคงมีเรื่องคุยกันมากมาย
แต่วันนี้
อย่าเพิ่งพูดเลยดีกว่า
วันนี้คงยังไม่ไหว
ให้ความรู้สึกมากมาย
ที่อยู่ในใจ
เก็บอยู่ในใจแบบนี้
บางครั้งถ้าพูดลำบาก
บางทีความเงียบก็ดี
ถึงไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง
ก็คงจะไม่เป็นไร
อย่าให้คำพูดทำลายความสวยงาม
ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ
ตลอดที่เงียบไม่ใช่ไม่รู้สึก
อะไร โว้โว