Το κάδρο

Καιρόσ σαν δηλητήριο
Πίσσα και νικοτίνη
Και πού διαβατήριο
Να πασ στο παρελθόν

Κι εκείνη απ' το κάδρο τησ
Το μάτι να σου κλείνει
Σαν κάποιο σαββατόβραδο
Σ' ένα ουζερί στου θον

Στριγγλίζουν τα μεγάφωνα
Για κάποιαν απεργία
Κι ακούγονται παράφωνα
Τραγούδια του συρμού

Κι εκείνη απ' το κάδρο τησ
Να λέει μια ιστορία
Που τη ζωή σου έριξε
Στα βάθη του γκρεμού

Κοντεύουνε χαράματα
Μα η λάμπα σου δεν σβήνει
Σε πιάνουνε τα κλάματα
Κι ο πόνοσ σε χτυπά

Κι εκείνη απ' το κάδρο τησ
Στον τοίχο να σε στήνει
Και να σου λέει άπονα
Πωσ πια δεν σ' αγαπά