Σου χρωστώ ευγνωμοσύνη

Δεν είχα γεννηθεί πριν μ'αγαπήσεισ
Μα ήρθεσ σαν φωτιά μεσ στην καρδιά
Και γκρέμισεσ τα πάντα για να χτίσεισ
Τον πύργο του έρωτά μου μια βραδυά

Σου χρωστώ ευγνωμοσύνη
Γιατί ήσουνα εκείνη
Που ποτέ δεν είχα πάψει να ζητώ
Σαν θρησκεία σε λατρεύω
Τίποτ' άλλο δεν γυρεύω
Σου χρωστώ ευγνωμοσύνη σου χρωστώ

Σαν γέρνεισ τρυφερά στην αγκαλιά μου
Σε νοιώθω σαν πουλί να σπαρταράσ
Το ξέρω πωσ διψάσ για τα φιλιά μου
Και ό, τι λαχταρώ το λαχταράσ