Στης γοργόνας το φτερό

Ώρεσ αργόσυρτεσ σαν φορτωμένα κάρα
Απ' τα ηχεία ψιχαλίζει μια κιθάρα
Φύτρωσαν κάκτοι και λωτοί στην κορδιλιέρα
Κι εσύ κλειστόσ σε μια καμπίνα φεύγεισ πέρα

Οι έρωτεσ σου καρυδότσουφλα στο κύμα
Μα στον ασύρματο καιρό δεν πέφτει σύρμα
Ο τόποσ σου σ' ακολουθεί όπου κι αν πασ
Σ' ένα παιχνίδι για χαμένουσ ξενυχτάσ

Άστρο του ωρίωνα φεγγάρι του τοξότη
Είπαν μια άγνωστη φωτιά σ' έχει δεσμώτη
Που δεν τη σβήνουν χίλια κολασμένα μπάρκα
Μα στησ γοργόνασ το φτερό η αιώνια τσάρκα

Στον ινδικό πλοία παλιά φουνταρισμένα
Ιθαγενείσ μασάνε φύλλα ξεραμένα
Και για μουσώνεσ σου μιλούν στο νότιο σέλασ
Ναύτεσ που πέρασαν τα σύνορα τησ τρέλασ

Μια σούπα ο κόσμοσ και ο νουσ τρύπιο κουτάλι
Κι εσύ στησ θάλασσασ για πάντα την αγκάλη
Δακρύζεισ κήπουσ με παράξενα λουλούδια
Για μάτια πρόστυχα κεντάσ άγια τραγούδια

Κι εγώ που ξέχασα ποιοσ είμαι που πηγαίνω
Λαθρεπιβάτησ σ' ένα πλοίο παροπλισμένο
Απόψε σ' άκουσα να λεσ απ' τα ηχεία
Για να χαράξεισ μεσ στο πουθενά πορεία
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία