Το ματσιφτάρι

Όσα σπυριά ‘χει ο πλαλτόσ
Όπου χωράει στη γκούμπζα
Τόσο στο μάτσεμα εύκολοσ
Πέρασα δεν ακούμπ' σα

Πισπίλη είχα δύστροπο
Που πάθαινε λουμπάγκο
Γιατί συνέχεια μάνευα
Γαβρί και νταλαμάγκο

Όμωσ μια γκρέντζω πονιτ' κή
Που τσιούλ' τσε τι τραβούσα
Ξεχώθ' κε έναν καλόγερο
Στο κούφιο π' αγρυπνούσα

Λαγέ μ' να πεισ στη μάνα σου
Ν' ανάψει μια τζιαμάλω
Να φτιάξει μια μελαχρινή
Ζιούμπενα δίχωσ άλλο

Μόνοσ να τη φχαριστηθείσ
Μόνοσ να τη μανέψεισ
Κι τ' άλλο γιόκα μ' το πρωί
Σίγουρα θα ματσέψεισ

Κι όπωσ τα είπε γένηκαν
Κι αφού 'γινα μουσκίδι
Το βγαλα ένα μονάχο του
Βαρύ σαν το μολύβι

Απ' τησ χαράσ τα κλάματα
Με πήρανε κι οι γκντάμεσ
Σαν το 'μαθε κι ο κούρκουλασ
Βαράει τισ καμπάνεσ

Λέφτεροσ πια ήμουν κι έμορφοσ
Κι γρήγορα την πάτ' σα
Γνώρισα και παντρεύτηκα
Μι' αγκίδα που 'χε τσιάτσια

Ευθύσ μετά τα στέφανα
Και βάλτσαμε ντισέρι
Κι πήγαμε όπωσ όλοι σασ
Ταξίδι σ' άλλα μέρη

Σ' έν' απ' αυτά είχε θάλασσα
Κι μι ήρθε να βουτήξω
Με το συντρόφι ρίχνομαι
Τον πάτο για ν' αγγίξω

Γυαλίζω τσ' άλλουσ και κουνώ
Διγκράνια κι αγωγιάτεσ
Μα ξάφνου νιώθω έν' άγγιγμα
Πίσω κει δα στισ πλάτεσ

Μία φωνούλα με καλεί
Αφέντη μ' παλικάρι μ'
Γυρνώ και βλέπω ‘λόιρα
Κλώθει το ματσιφτάρι μ'