Zombiler Bilmez Acıyı

yalnızlık olsa kırar girer kramp biter fersah
spastik olmuş geçmişim soluk ve sahte surat
her şeyi senle bulan adam gülü kanla sular
güler düne geçen geçmiş kaybettiğin yerde olsa

seni saklasaydım görmeseydi kimseler
zombiler bilmez acıyı tek ben varım hisseden
isterdim dudaklarından güllerin köpüğü'nü
Üstelik sömürdüğün sevgimin her bütünün

verdiğin her nefesin kokar sümbül yener ölümü
incecik hatıran da kalan sade şehre dönüşüm
Şuan da başka biriyim değilim hiçbir tahta sahip
vazgeçmem adeta bir ölümü getirir şayet hain

olsaydım vazgeçerdim şeytan dan daha beter bir melake işlemişken hücreme her halim sakin
o kısa saçların da olsa şehir. Sense vali.
sevgiye inansaydım olabilirdim belki galip

seni gördüğüm ip geçirdi boynuma
O anda vücud buldu tüm bilenmez korkular
melekler tanrı, sanrın gelir beni sorgular sanırım sende sandım sayıklanıp biter uykular

her yerde aynı sen sen herkesten farklısın
döner durur kafamda yüzyılın büyük aşkları
hayalinle fısıldarken sanmıyorum duyasın
duyarsan da saçma gelir duyuyor numarası