Dei Vil Alltid Klaga Og Kyta
Ivar Aasen, Hoest
Dei vil alltid klaga og kyta
At me ganga so seint og so smat
Men eg tenkjer dei tarv ikkje syta
Me skal koma um inkje so braadt
Ja det skyt ikkje fram so det dunar
Som no ingen kann undrast upa
Men det munar daa jamt ja det munar
So det stundom er Hugnad a sjaa
Lat det ganga fram lat det siga
Berre eitt eg ynskjer og bed
At me inkje so høgt maatte stiga
At me gløyma vaar Fedra-Sed
Lat oss inkje Forfederne gløyma
Under alt som me venda og snu
For dei gav oss ein Arv til a gøyma
Han er større en mange vil tru
Lat det merkast i meir en i Ordi
At me halda den Arven i Stand
At naar Federne sjaa att paa Jordi
Dei kann kjenna sitt Folk og sitt Land