Το μαντήλι [Radio Edit]

Μια στη χάση μια στη φέξη
Η καρδιά πόσο ν' αντέξει

Περασμένη πάλι η ώρα
Σ' αργοπορημένη χώρα
Ψάχνω δρόμο να διαβώ
Και να πάρω λίγο φόρα
Και κουράγιο να σου πω
Ότι τέρμα ωσ εδώ με κατάντησεσ λοφίσκο απ' ολάκερο βουνό
Τι κι αν νύχτεσ καρτερώ στο ποτήρι να σε πιω
Είσαι busy κι εγώ μπουζί και δε θα το καταπιώ
Που μ' αφησεσ όλο μόνο λέει γιατί δεν έχεισ χρόνο.
Η αφροδίτη είναι στον κρόνο κι απο σι σου δίνω πόνο
Είναι ανάδρομοσ ο ερμήσ μου πεσ λίγο πριν χαθείσ
Και μου κούναγεσ hermes μαντήλι άντε να χαθείσ
Σιχαμένη σ' αγαπάω
Όμωσ άλλο δε βαστάω
Μια στο τόσο να σε βλέπω να πονάσ μα εγώ πονάω

Μια στη χάση μια στη φέξη
Η καρδιά πόσο ν' αντέξει
Το μαντήλι θα σου γνέψει
Και δε θα ξανα ικετέψει

Περασμένη πάλι η ώρα
Να με δεισ δεν έχεισ ώρα
Από όνειρο που ήσουν
Τώρα μοιάζεισ να 'σαι μορα
Με τα αισθήματα μου παίζεισ
Μπάλα απο φλιπεράκι μ' έχεισ καταντήσει άπονη
Και να το τραγουδάκι
Που σου γράφω για αντίο
Δεν το λέω για αστείο
Μια σχέση θέλει δύο για ν' αντέχεισ λέει το κρύο
Εγώ όλο σιχαχωμένοσ μπελαλήσ και σουρωμένοσ
Την αγάπη μου για σενα πασ να μου την κάνεισ μενοσ
Επομένωσ πικραμένοσ πάλι βραχοχτυπημένοσ
Παίρνω δρόμο σαστισμένοσ λίγο παρεξηγημένοσ
Και σου γνέφω το μαντήλι όχι hermes μα του παππού μου
Που μου τ' άφησε για προίκα για να 'χω λέει το νου μου

Μια στη χάση μια στη φέξη
Η καρδιά πόσο ν' αντέξει
Το μαντήλι θα σου γνέψει
Και δε θα ξανα ικετέψει