Πως θα καταντήσω
Αντε να δω πωσ θα συνεχίσω
Έφτασα στη δουλειά λιγάκι άργησα
Στραβά με κοίταξε το αφεντικό μου
Μου είπε άργησεσ και ανησύχησα
Σιγά μαλάκα μου μη θεσ και το καλό μου
Είπα από μέσα μου το χαμογέλασα
Του είπα κάτι για το αυτοκίνητο μου
Άλλη μια μέρα δήθεν ξεκίνησε
Και εγώ ακόμα ψαχνω να βρω τον εαυτό μου
Πάλι απέναντι ήρθεσ και καθισεσ
Με τισ χιλιάδεσ σου τισ ερωτήσεισ;
Α παναγία μου μονο μου με άφησεσ
Δεν έχω πανω μου χιλιάδεσ απαντήσεισ
Ενώ απορίεσ έχω αμέτρητεσ
Δεν ζήτησα ποτέ όμωσ να βρω τισ λύσεισ
Κράτησα απόσταση τόση όση έπρεπε
Ποτέ στα μάτια τησ δάκρυ μου μην κυλισεισ
Ποτέ στισ μαυρεσ τησ και τισ σκοτούρεσ τησ
Ουτε στιγμή μην τισ υπερτιμησεισ
Πωσ ήμουν κάποτε εγώ στο πλάι τησ
Άστινε ήσυχη να κάνει την αρχή τησ
Να παει όπου γουσταρε και όπου λαχτάρισε
Να βρει οτι έλειπε απ'την ζωή τησ
Κοντά τησ τίποτα εμένα δεν μου λείπε
Απάγκιο μου ήτανε μονάχα η φωνή τησ
Σκοντάφτω πανω τησ όπου και να σταθώ
Λεσ και είναι όλοι δρόμοι δική τησ
Χιλιάδεσ οι φωνέσ που υπάρχουνε γύρω μου
Εγώ ακουω μονάχα την δική τησ
Και αυτό το πάτημα πανω στο στέρνο μου
Δεν μου πάρτο άλλο δεν το αντέχω
Οι δρόμοι ανοίγονται να τρέξω λέφτεροσ
Ακόμα πεσ μου γιατί κοντά τησ τρεχω
Πολυ με κούρασα και με σιχάθηκα
Στο κάθε βήμα τησ να'μαι το θέμα
Αυτή αμέριμνη μπορεί να κάθεται
Και εγώ ακροβατώ υπανω σε ένα νήμα
Άντε ψυχουλα μου παρτο απόφαση
Ότι και αν γίνει θα'ναι παντα στο μυαλό μου
Πάντα κρυστάλλινη και αψεγάδιαστη
Η καθαρότητα στο πλάνο το θολό μου
Παντα υπέροχη και απροσάρμοστη
Αν ήτανε αλλιώσ πωσ θα'τανε τραγουδι
Σαν προσευχή είναι στο στόμα μου
Πανω στο σώμα μου το πιο όμορφο λουλούδι
Η όμορφη η βροχή πανω στο τζαμι μου
Που συντροφιά κάνω στην μοναξιά μου
Αν ήτανε πλάι μου θα τελείωνε άδοξα
Υπευθηνη για την κακορουτινά μου
Αυτό δεν γίνεται πλέον στισ μέρεσ μασ
Ο έρωτασ λέει γίνεται αγάπη
Η αγάπη φόβητρο μα και συνήθεια
Και ετσι γίνονται με την ταμπέλα αγαπη
Δε διαφερω από κανένανε
Το ίδιο μπέρδεμα εχω μέσα στο μυαλό μου
Αλλιώσ το σκέφτομαι και το ονειρευομαι
Και αλλιώσ το λέω και περνάω τον καιρό μου
Όλα τα είπα και όλα τα έκανα
Ελπίζω κάποιοι τα μισά να κατάλαβαν
Έτουτα θα'ταν το κύκνειο άσμα μου
Μα τα δαιμόνια μου ολοι φοτιεσ μου ανάβαν
Ωρα καλή όπου και αν βρίσκεσαι
Για σένα ναι δε θα με ξανα ρωτήσω
Αρκεί που έφτασα ωσ τα αυτακια σου
Ζωή μισή και πωσ θα καταντήσω