Johan

I heile går sat´n Johan og presten
Å akkederde om Gud og førresten
Så æ´kji´n Johan aldeles tam
Så´n bau nå presten på ein dram

Å presten te harke med svære augo
Me´n Johan drog te å spørde; laug ho Maria
Då ho skulda på ”Ånden som går”
Enn va det ”Ånden som får”

E hugsa ´kji heilt men noko va det
Og Ånden førsvann att førutta hadet
Han Josef vart i alle fall sett på som far
Men alt det han fekk rett på
Va ein hammar - åsså lite plank
Likevel sto´n der staut og rank
Nei, maken te kar ha´e alder sett
Ein real go´kar – rett og slett
Sa´n Johan

Så enkel, han Johan, så likete
Førtel´n de noko så meina´n det
Likandes likt imot alt og alle
Gjer blanke i om Gud enn Allah
Har gjett de kallet

I heile går sat´n Johan og ein Mulla
Å akkederde om Allah og slarva og tulla
Å du veit han Johan, han æ´kji tam
Så han bau nå Mulla´n me på ein dram

Å Mulla´n te harke og smelle i skjegget
Å´n Johan te flire se skakk og knegge
Så drog´en te slek følk æ vand te
Og då veit du gøtt ko han æ mann te´

Han spørde; ska du slå i hjel det som æ
Så fort ein tullebokk gjer narr tå de?
Æ det slek du tenke – æ det det du gjer
Så får du lesa lite nøyare i boke her

Så tok´en fram boke med dei støste ordet
Og slengde den tongt i kjøkkenbordet
Å Mulla´n te lesa og det sto svart på kvitt
At´n Johan hadde rett, så han stod på sitt
Gjorde´n Johan

Så enkel, han Johan, så likete
Førtel´n de noko så meina´n det
Likandes likt imot alt og alle
Gjer blanke i om Gud enn Allah
Har gjett de kallet

I heile går sat´n Johan og Paven
Og akkederde om koss kongklaven
Kom fram te at akkurat han sku ha jobben
Og ko´n sku gjera med englemobben
Som hæsja med møra førutta mann
Og han som æ ongelaus, sjøl om´en kan
Få laga dei lett som ingenting
Men væl å øve førutta ring på fing

Då nekta Paven plent å svara
Men æ det noko´n Johan klara
Så æ det å truge følk i prat
Ikkji med makt, men med lokkemat

I glaset, då såg´en det; å fy før skam!
Han hadde gløymt å skjenke paven dram
Å paven fekk akvitt i begge haso
Og tok te prate, å´n Johan; han sa jasså
Sa´n Johan

Så enkel, han Johan, så likete
Førtel´n de noko så meina´n det
Likandes likt imot alt og alle
Gjer blanke i om Gud enn Allah
Har gjett de kallet

Så enkel, han Johan, så likete
Førtel´n de noko så meina´n det
Likandes likt imot alt og alle
Gjer blanke i om Gud enn Allah
Har gjett de kallet