Τα καντήλια

Μ' ένα εικοσιδύο μπλε
Τρυπάω του χρόνου το φιλέ
Τρυπάω τα δίχτυα
Καπνούσ ανάσεσ και φιλιά
Τη νύχτα παίρνω αγκαλιά
Κερνάω ξενύχτια

Κι αφού δεν έχω κουραστεί
Να σε κοιτάω
Στην κουπαστή εικοσιδύο
Μωρά κι οι δυο μασ στα νερά
Περάσαν κύματα αλμυρά
Σαράντα δύο

Όσο καίνε ακόμα τα καντήλια μασ
Λάβα το φιλί θα καίει τα χείλια μασ
Σώματα θ' ανάβουμε στα στρώματα
Και στα παπλώματα
Όλοι αραχτοί
Όσο αντέχει ακόμα το σαρκίο μασ
Κι όσο υπάρχει κάτι στο ψυγείο μασ
Έρωτα ζωήσ εμείσ θα ζήσουμε
Κι όταν θα σβήσουμε
Θα μεταλλαχτεί

Με μιαν αγάπη ανακωχή
Μ' ένα καινούριο ιχ
Θα τριγυρνάμε
Περνάμε πάντα στην πενιά
Να μασ ακούει η γειτονιά που τραγουδάμε

Κι αφού δεν έχω κουραστεί
Μαζί σου να 'χω μοιραστεί
Είκοσι χρόνια
Μ' ένα τραγούδι σαν κι αυτό βάλε στο αίσθημα ρευστό
Γι' αγάπη αιώνια

Όσο καίνε ακόμα τα καντήλια μασ
Λάβα το φιλί θα καίει τα χείλια μασ
Σώματα θ' ανάβουμε στα στρώματα
Και στα παπλώματα
Όλοι αραχτοί
Όσο αντέχει ακόμα το σαρκίο μασ
Κι όσο υπάρχει κάτι στο ψυγείο μασ
Έρωτα ζωήσ εμείσ θα ζήσουμε
Κι όταν θα σβήσουμε
Θα μεταλλαχτεί