Μελαγχολία

Ωσ πότε θα παίζεισ μαζί μου ζωή
Ωσ πότε θα κλείνεισ τουσ δρόμουσ για μένα
Ωσ πότε θα ντύνομαι κάθε πρωί
Με τα ίδια τα ρούχα τα τσαλακωμένα

Μελαγχολία είσαι κάθε δειλινό
Μια ιστορία που δεν λέει να τελειώνει
Ένα παράπονο στα χείλη μου πικρό
Γιατί είμαι εγώ αυτόσ που θέλεισ να πληρώνει

Ωσ πότε θα κάνω κουράγιο ζωή
Ωσ πότε θα με έχεισ στην φτώχεια ριγμένο
Ωσ πότε θα ντύνομαι κάθε πρωί
Με το ίδιο πουκάμισο το λερωμένο