Zografos

Έφτιαχνε μάτια στο χαρτί
Γίνονταν βλέφαρα κι ανοίγαν
Κόσμουσ που ήθελε να δει
Κόσμουσ που 'φύγαν

Κι έπιανε ρίγοσ το κορμί
Σα μοναξιά χωρίσ σανίδα
Κι έλεγε "κόσμε είσαι γιορτή
Μα δε σε είδα"

Κι όπου καθρέφτησ καθαρόσ
Μια πέτρα πάντα να τον σπάσει
Κι όπου καθρέφτησ καθαρόσ
Να προσπεράσει

Έφτιαχνε μάτια στο χαρτί
Έφτιαχνε ήλιουσ και καράβια
Για να σαλπάρει ένα πρωί
Μέσα στ' αμπάρια

Εκεί γυρνούσε στα τυφλά
Κι ονειρευότανε ταξίδια
Κι έλεγε "θάνατοσ ζωή
Όλα είναι ίδια"

Κάπου τον είδα να περνάει
Να κοροϊδεύει ότι αγαπάει
Και μου 'πε "τούτη η βραδιά
Στ' αστέρια πάει"

Το 'νιωθα αλήθεια πωσ μου λέει
Μα άπιστοσ πάντα πάντα πίσω
Είπα "το μύθο του θα κλαίει
Ασ μη λυγίσω"

Μα μπήκε η σκέψη μου μεμιάσ
Μεσ το ζωγραφιστό βαπόρι
Για τη μεγάλη τη γιορτή
Έβαλε πλώρη

Κι όπου καθρέφτησ καθαρόσ
Μια πέτρα πάντα να τον σπάσει
Κι όπου καθρέφτησ καθαρόσ
Να προσπεράσει