Simadia Apo Mahes

Στην υψηλότερη κορφή που έχει ο πάνω κόσμοσ
Μια περιστέρα πάλλευκη κι ένασ αετόσ αγρίμι
Μονομαχούν ποιοσ απ' τουσ δυο τουσ ουρανούσ θα σκίσει
Και ποιοσ την ομορφιά τησ γησ στα στήθια του θα κλείσει
Κι όταν ο ήλιοσ χάνεται και πέφτει το σκοτάδι
Αυτήσ τησ μάχησ στην ψυχή φαίνεται το σημάδι
Και τότε ημερεύουμε όπωσ τα περιστέρια
Ή με ορμή ανοίγουμε σαν αετοί τα χέρια

Στο πιο βαθύ νανούρισμα που έχει ο κάτω κόσμοσ
Ένα ελάφι λυγερό κι ένα θεριό λιοντάρι
Παλεύουνε ποιο απ' τα δυο τα κλάματα θα πάρει
Όσων θρηνούν για τισ ψυχέσ που χάνονται στον άδη
Κι όταν ο ήλιοσ χάνεται και πέφτει το σκοτάδι
Αυτήσ τησ μάχησ στην ψυχή φαίνεται το σημάδι
Σαν ελαφάκια λυγερά και πότε σαν λιοντάρια
Παλεύουμε αδιάκοπα μεσ στα πηχτά σκοτάδια