Ηλιόπετρα

Γεννιέται ο κόσμοσ όταν φιλιούνται δυο
Η αγάπη πόλεμοσ πόρτα που ανοίγει
Μέσα στα σπλάχνα σταλάζει λίγο φωσ
Είναι φεγγίτεσ τα σώματα που σμίγουν

Πλάι μου βαδίζεισ σαν δέντρο σκιερό
Κάτω από έναν ήλιο δίχωσ ηλικία
Τα μάτια σου είναι κρήνεσ ονείρου όπου παν
Συχνά και ξεδιψάν τα άγρια θηρία

Αλλάζει ο κόσμοσ όταν φιλιούνται δυο
Μεταμορφώνεται όλα αγιάζουν
Ο σκλάβοσ βγάζει στουσ ώμουσ του φτερά
Παύεισ να είσαι ένασ ακόμα ίσκιοσ

Ζητάω το πρόσωπό σου ξανά παραληρώ
Βραγιά των γιασεμιών και στην πληγή αλάτι
Αγκάθι του θανάτου αυγή του φεγγαριού
Γραφή θαλασσινή απάνω στον βασάλτη

Μικραίνει ο κόσμοσ όταν φιλιούνται δυο
Γίνεται η κάμαρα κέντρο του κόσμου
Και μισανοίγεισ σαν φρούτο ώριμο
Ή σαν αστέρι εκρήγνυται και σβήνει

Η φούστα σου παφλάζει φτιαγμένη από νερό
Τα κόκαλά μου βρέχει με τη μία
Μα όσο και να βρέχεισ δε θα φοβηθώ
Γιατί είναι η κοιλιά σου ηλιόλουστη πλατεία

Γυμνόσ ο κόσμοσ όταν κυλιούνται δυο
Από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη
Λύνονται οι κάβοι σαλπάρουν οι ψυχέσ
Ο χώροσ είναι σιωπή και φωσ μονάχα