Majbooram

از تو من دورم
ولی مجبورم تحمل کنم
اینو که دورم
ولی مجبورم تحمل کنم
اینو دورم
ولی مجبورم تحمل کنم
اینو که دورم
مجبورم تحمل کنم این دوریتو
این دوریتو
بوی عطرت پیچیده توی خونه
هرجا که میرم بی تو واسم مثه یه زندون
حرفای کلیشه ای میزنم و میدونم که کسی عمق زخمامو نمیدونه
مثل یه کارد رو استخونم
بالا و پایین میره این حس نبودنت
مثل یه کرم تو عمق تنم
نمیذاره حتی بخوابم غم ندیدنت
تو کجایی بگو کی
پاک میکنه اشک و اَ رو چشات
تو کجایی بگو کی
دست میکشه روی لبات
از تو من دورم
ولی مجبورم تحمل کنم
اینو که دورم
ولی مجبورم تحمل کنم اینو
دورم
دورم
منو از هر ور ببینی دردم
توی دل تابستونمو سردم
هر راهی رو بگی امتحان کردم
تا به روزای عادیم برگردم
فک کردم با خواب میگذره
نگو که مردن از این بهتره
آخرش آدم از خواب میپره
میبینه حقیقت از رویا بدتره
کاش دلتنگی با یه کرم خوب میشد یا با قرصای مسکن
کاش حس نبودت کمتر درد داشت از این حال متعفن
کاش میشد به بقیه بفهمونم
چقد به مرگ نزدیکم
بدجوری بریدم
به زور تا اینجاشم
این نعشو کشیدم
تو کجایی بگو کی
پاک میکنه اشکو اَ رو چشات
تو کجایی بگو کی
دست میکشه روی لبات
از تو من دورم
ولی مجبورم تحمل کنم
اینو که دورم
ولی مجبورم تحمل کنم اینو
دورم
دورم