Μικροκοσμος

Και να τι θέλω τώρα να σασ πω
Μεσ στισ ινδίεσ μέσα στην πόλη τησ καλκούτασ
Φράξαν το δρόμο σ' έναν άνθρωπο
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο 'κει που εβάδιζε
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
Να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα
Θα πείτε τ' άστρα είναι μακριά κι η γη μασ τόση δα μικρή
Ε το λοιπόν ό,τι και να είναι τ' άστρα
Εγώ τη γλώσσα μου τουσ βγάζω
Για μένα το λοιπόν το πιο εκπληκτικό
Πιο επιβλητικό πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο
Είναι ένασ άνθρωποσ που τον μποδίζουν να βαδίζει
Είναι ένασ άνθρωποσ που τον αλυσοδένουνε